Ciezko tez powiedziec jakby prezentowali sie w czasach obecnych mistrzowie na clayu z lat 90, wszak nauka, medycyna i sprzet tenisowy ciagle idzie do przodu. Nie ma sensu gdybac, Federer wygral pierwszy turniej na clayu od 2 lat i wielkie halo sie zrobilo (ups, sorry przeciez bylo jeszcze Estoril )

Ciekawe pytanie.

Po pierwsze, Federer jest tenisistą prezentującym wszechstronny tenis, który sprawdza się na każdej nawierzchni, co potwierdza fakt, że melduje się w finałach, czy też półfinałach turniejów na clayu.Czasem zdarzają mu się wpadki, jednak jest to spowodowane tym, że Szwajcarowi cegła jest najmniej bliska ze wszystkich podłoży.To, że 3 razy grał w finale RG jedynie to potwierdza.Potrafi też wygrywać w turniejach na ziemi, zazwyczaj w Hamburgu, jak teraz w Madrycie.
Zależy też co rozumiemy pod pojęciem specjalista od ceglanej nawierzchni.Moim zdaniem między zwykłym przebijaczem typu Robredo, czy też Ferrer, a tenisistami, którzy po prostu czują się na ziemi jak ryba w wodzie jest zasadnicza różnica.Był Kuerten, Ferrero, Coria i jest Nadal.Oni naprawdę rządzili i to oni dla mnie są specjalistami od ziemi.To, że ktoś wygrał RG nie znaczy, że już zalicza się do grona wybitnych graczy na cegle, bo każdemu może się trafić turniej życia, każdy może też mieć szczęście.Inną sprawą też jest, że tryumfatorzy RG nie byli specjalistami na cegle, jak np. Agassi, który najlepiej prezentował się na Hardzie, a zaliczył dwa skalpy nad Sekwaną.

Jeśli bierzemy pod uwagę właśnie specjalistów od gry na clayu, dla Federera tam miejsca nie ma, jeśli jednak chodzi o graczy obecnie grających to w 10 najlepiej prezentujących graczy na ziemi się znajdzie.Jedno jest pewne, goli kelnerów, wszystkich Hiszpanów(Nadala nie wliczam), Argentyńczyków i wszystkich południowców powszechnie uważanych za "specjalistów"(dla mnie przebijaczy) od uprawnia ziemi.
Jednak jeśli pod uwagę bierzemy całą historię tenisa - Federer nie jest żadnym specjalistą od kortów ziemnych, to po prostu jego styl gry pozwala mu zaliczać finały i wygrywać pojedyncze turnieje.

Robertinho napisał:

Dla mnie niestety niedorzeczny temat. Nie wygrał RG i koniec, a to, że tych wszystkich Costów, Bruguerów i Gaudiów by lał jak dzieci, nie ma żadnego znaczenia. Jest cała masa graczy bez WS, którzy grali znacznie lepiej od zwycieżców takich turniejów, sprawiedliwości na tym świecie jednak nie ma, do historii dyscypliny przechodzą ci ostatni.
Coria był geniuszem cegły, Costa jej wyrobnikiem, niewiele(jeśli w ogóle) lepszym Boredo, ale wygrał RG i to on się zapisał w kronikach.

Ale przeciez Roger grał w tych Rg w ktorych na końcu najlepsi okazywali się Costa i Gaudio . Czy ktoś pod jakąś grozbą zabronił mu wówczas wygrać ? Z tego co wiem wykładał się nie na takich asach jak w/w ( no chyba że Alexa Corretje z racji tego że dwa razy wygrywał finały z Agassim trzeba stawiać wyżej ) , a skoro jestesmy juz przy Agassim to Fed debiutował w Paryżu w roku w którym po puchar muszkieterow sięgnął Andre . Historia zna takich co w debiucie sięgali po ten tytuł , że byl mlody ? Jak jestes dobry wiek nie ma znaczenia i Tak naprawde nie ma dla niego wymówki że nie zrobil tego no powiedzmy w latach 2001 - 2005 . Pierwsze tenisowe szlify zdobywał na mączce , z tego co mi wiadomo do 13 roku zycia nie znal innej nawierzchni . Do czego zmierzam ? Ano On  po prostu mowiąc nieladnie bimbal sobie jak ten turniej byl dla niego do wygrania .
I choćby dlatego że tego nie zrobił w żadnym wypadku nie można stawiać go w jednym rzędzie z nawybitniejszymi specjalistami od gry na mączce ,  taką nobilitacją może mu dać tylko wygranie Rg , a nie mam wątpliwości że ciągle jest do tego zdolny .

A jeszcze nawiązując do Costy , to Fed z nim grał na clayu w sezonie ktorym Albert czasy świetności miał na pewno za sobą ( 2004 Masters Roma ) . Roger wygrał seta , a pózniej cosik niemrawy się zrobił

Ostatnio edytowany przez Sydney (19-05-2009 12:10:11)

Robertinho napisał:

Ale czego to ma niby dowodzić? Że Albercik był na niego w jakikolwiek sposób lepszy?

Oczywiscie jeden mecz nie jest żadną podstawą do wysuwania daleko idących wnioskow , tak tylko chciałem zasugerowac że niekoniecznie w "ziemnych" pojedynkach Fed vs Costa jedyną niewiadomą bylyby rozmiary porażek tego drugiego .

RG 2004 to była ewidentna wpadka, choć przegrana z  Gugą na cegle nigdy ujmy nie przynosi

NIby nie , ale pamiętasz jak w tym meczu grał ? Bardzo agresywnie . Decydował o losach 7 z 10 piłek , robil naprawde dużo by ten mecz wygrać . Tylko że tego dnia nic mu nie wychodzilo , raul ramirez był stalym fragmentem .

I nie ma sensu w ogóle rozwodzić nad jego młodzieńczymi wynikami.

No słuchaj szlifowanie diamentu musialo potrwać . Czasów wczesnego Feda nie pamiętam ( tenis zacząłem oglądac od Wimbla 2003 ) ale mam taką wlasną teorie ( ktorej nie nalezy dopuszczać ;] ) na temat jego wystepow w Rg 2002,03 slowami Feda wyglądało by to tak : - Co mi tam ten Roland , powalczyłby o niego gdybym miał szanse na wielkiego szlema , a narzie nie mam więc sie nie kalkuluje

Robertinho napisał:

Niestety, nie było tak słodko. Fed po prostu dawał ciała w wszystkich Szlemach(i w ogóle ważnych turniejach), jak tylko była szansa wtopić(a nawet jak nie nie było), to wtapiał.

Wystarczy wspomnieć lata 2002-2003. W 2002 roku przyjeżdżał na Rg w glorii Mistrza Hamburga, gdzie ograł Cara Marata. Jak nic widziałem Rogera w gronie ścisłych faworytów. Niestety, zdanie zmieniłem, oglądając bodaj 3-ci mecz 1 dnia RG, gdzie komentator podał, że na sąsiednim korcie Arazi dał w kość zdolnemu Szwajcarowi. Zawód i to dość spory, ale spoko, na Wimbledonie będzie lepiej. Tam wygra, wypocznie i pokaże, że nie byle kto rok wcześniej wyrzucił Samprasa z zawodów. Niestety 1 runda i Mario Ancić okazali się przeszkodą nie do przeskoczenia, kolejna wtopa w rundzie 1
Minął rok, zacieram ręce na początek RG 2003. Wracam ze szkoły, odpalam sportowe newsy, a tam : "Rozpoczął się wielkoszlemowy French Open (jak oni mogą tak mówić ) w Paryżu. I rozpoczął się od wielkiej sensacji. Z turniejem pożegnał się rozstawiony z n5, Szwajcar Roger Federer. Jego pogromcą okazał się Peruwiańczyk Luis Horna." Roger wyjeżdżał z paryża, a ludzie nie mogli się nadziwić, jak można tak marnotrawić swój talent Zwłaszcza, że początek sezonu 2003 przyniósł mu 3 tytuły (Marsylia, Dubaj, Monachium).

Później przyszedł ten upragniony Wimbledon 2003, gdzie można było zakrzyknąć "no wreszcie!". No ale do tego czasu wyglądało to tak jak wyżej. Mówiono z niedowierzaniem: "Dlaczego on nie wygrywa, przecież wszystko ma".