THE RETURN OF RAFA
DEUCE



Opponents beware. Rafael Nadal returns to The O2 restored to the World No. 1 spot and playing the tennis of his life.
Forget about 2009. Banish any thoughts of the Rafael Nadal you saw last year at the Barclays ATP World Tour Finals. This year, the imperious Mallorcan will arrive at The O2 looking to take care of some unfinished business. And he will do so as a player so dominant this season that he has been crowned on the clay of Roland Garros, the grass of Wimbledon and the hard courts of the US Open.

That’s a tribute to his chameleonic capabilities, to his will to adapt his game to different surfaces. That’s also a warning to the other players in the field. London’s calling and Nadal is here. This time, for real.

“This tournament,” the World No. 1 said before departing in 2009, “gives me the opportunity to see what I have to do to play better and to start the next year better. I see the way, what I have to do if I want to be more competitive on this kind of surface. I have to play more aggressive. After the serve, when I touch the first forehand, I have to attack more than what I did in these last months... I have to recover my forehand winner and my intensity and my rhythm on the forehand. For the rest, when I’m playing well with the forehand, the backhand is going to improve a lot.”

And with that, Nadal returned to his hometown of Manacor in Mallorca. Under the guidance of Toni, his uncle and coach; the counselling of Joan Forcades, his physical trainer; and the cares of Rafael Maymo, his physiotherapist, Nadal set about rediscovering himself and his game.

Things didn’t get off to a great start, at the Australian Open 2010, when he retired in the quarter-finals against Andy Murray and extended an 11-month streak with no titles. One could have been forgiven for wondering whether Nadal might recapture his best form again. Nadal didn’t. He got ready for the clay...and none could see what was coming. Not the tears. Not the titles. Not the superb success he earned blowing rivals off the court with his forehand, running down every ball and, in the end, surprisingly, changing the grip of his racquet to improve his only major weakness: service.

This was it: for the first time in the history of the game, a player won every major title available on clay (Monte-Carlo, Rome, Madrid and Roland Garros). Nadal then went to his cherished Wimbledon, the tournament he dreamt about as a little kid, and conquered it for a second time.

It didn’t end there, though. The day after winning at the All England Club, with the tuxedo he’d worn to the Champions Ball yet to be folded, he was already visiting his doctor to treat the painful tendonitis in his knees.

But there was no stopping Nadal by then. Not only did he continue playing – he won the US Open, becoming the seventh man in the history of the game to claim all four major titles and making himself the first to win Roland Garros, Wimbledon and the US Open consecutively and on three different surfaces. It was an astonishing sequence.

This was the Nadal we were used to. But what’s behind the armour? What about the person that propels the champion?

Nadal, the player who has won nine Grand Slam titles and an Olympic Gold, is afraid of darkness and tends to leave at least one light on when he is alone at home. Nadal, the cook that specialises in pasta; has opened a school for underprivileged children in India, where he flew this autumn; and has seen Miguel Angel, one of his uncles and a former Spanish international footballer, become a part of Mallorca’s training staff. Nadal, who always rents a house within walking distance of Wimbledon, loves Japanese food, playing with his PlayStation and listening to Spanish music. Family is what matters most to the World No. 1. Running in a close second is tennis.

Get ready. London’s calling, and this time the real Nadal is coming.


The View From Spain
- Juan José Mateo Ruiz-Gálvez, Sports feature writer, El Pais

Spain’s sport is living a Golden Era. Think about it: the national team won the World Cup this summer. Pau Gasol claimed his second NBA Champion ring with the LA Lakers. Fernando Alonso drives a Ferrari in the Formula 1 championship. And yet, Rafael Nadal, the World No. 1 tennis player, transcends all that.

Is he the best sportsman Spain has ever produced? That’s the discussion in the streets and the media. Is he an influential figure? Yes. Is he a role model for many? Yes. Is he a popular star, one that lives with the burden of being hunted by the paparazzi? Yes.

There is one thing that summarises everything. In 2008, Nadal was distinguished with the prestigious Principe de Asturias award. The reason? “His behaviour both in victory and defeat.” In other words: he was recognised as a valid role model for society, and an approachable one. Rafael Nadal is simply Rafa.

http://www.atpworldtour.com/News/DEUCE- … Nadal.aspx

Nadal seeks improvement at ATP finals

LONDON (AP) -- Rafael Nadal describes the ATP World Tour Finals as one of the hardest tournaments for him to win.
But he shouldn't have much of a problem improving on last year's result. Nadal left London a year ago without so much as winning a set in three straight losses in the group stage of the season-ending event.
The 24-year-old Spaniard returns to London after a dominant year in which he won three Grand Slam titles and regained the No. 1 spot.
"When you are not playing well and you don't feel competitive, it's not a nice feeling, but that's part of sport,'' Nadal said Friday. "It can happen again. Hopefully not, but you're playing the best players in the world in the most difficult conditions of the year for me.
"I'll try my best to change the situation this year.''
Nadal sat out the Paris Masters last week with shoulder tendinitis, but says his body is "perfect'' ahead of his first match against Andy Roddick on Monday.
The eight-player tournament begins Sunday.
While Roger Federer chases a record-equaling fifth title at the end-of-season event, Nadal is still seeking his first on an indoor surface he describes as "not my specialty.''
"If I'm not playing my best tennis, it's almost impossible for me to win matches on this surface,'' Nadal said. "If it's clay, that changes the situation a little bit: I have more time, more chances. Here it's very difficult.
"The surface here is not very slow, not very fast, it's average, but for me the problem is the bounce. Sometimes the feeling is like the ball is dead. It's easier for me to play well when the ball has a bigger bounce, but that's the conditions.''
For that reason, Nadal, who also faces Novak Djokovic and Tomas Berdych in Group A, says his hardest opponent will be Roddick. That's because the American is his first opponent, and Nadal won't look beyond that match.
While the conditions may not be ideal, at least confidence shouldn't be a problem this time around. Since April, Nadal has won seven titles, including the French Open, Wimbledon and the U.S. Open.
Victory in New York made him the seventh man to win all four Grand Slam titles in his career. By September, he had already tied up the year-end No. 1 ranking. Nadal's lead at the top is such that Federer conceded it will be "very difficult'' for him to reclaim the top spot next year.
"Last year, it was difficult to imagine doing something like that,'' Nadal said. "But sometimes the sport changes like this.
"I wasn't playing well last year but I practiced a lot and every day when I wake up, I wake up with the (hope) of changing the situation. That's what I did and finally it changed.''
Nadal said the turning point was winning in Monte Carlo, ending almost a year without a title, and then recapturing the French Open title.
"After that, everything was a little less difficult, I played with more calm, more confidence,'' he said. "Because I won those tournaments, the rest was possible.''
Winning the title London's O2 Arena would put the seal on a stellar season. After that, Nadal will have just a short break before he aims at another piece of history. A victory at the Australian Open would mean holding all four Grand Slam titles.

http://sportsillustrated.cnn.com/2010/t … index.html

ATP World Tour Finals: Rafael Nadal can raise the roof and end great debate

For someone who supposedly hated tennis, and hated it "with a dark and secret passion", Andre Agassi has a remarkable collection of trophies.

Perhaps The Man Who Hated Tennis loathed the sport the most when he won each of the four grand slams and a gold medal at the Olympics, or perhaps it was when he ripped through the field at the season-ending championships, or when he and his American buddies scored the Davis Cup.

For now, he is the only player to have won everything of note in the men's game. Over the next eight days in Greenwich, Rafael Nadal will be trying to emulate Agassi, as an end-of-year title would give him the full set.

In so many ways, Nadal is everything that Agassi wasn't: the Majorcan loves his tennis, he doesn't tend to look at ease in the arc-lights (though he did open up during a television interview in a South Bank hotel the other day to say he was scared of the dark, just a few minutes after Roger Federer had admitted to a fear of roller-coasters), and he has his own hair.

And Nadal was unimpressed with Agassi's disclosure in his autobiography that he took crystal meth, a highly addictive stimulant, and then lied in a letter to the men's tour to avoid a ban after failing a dope test.

For all that, if Nadal were to achieve what only Agassi has achieved before, by winning the ATP World Tour Finals at the O2 Arena, that would only provoke further debate that he is possibly the greatest player of all time. Nadal, whose last appearance on court in London ended with a celebratory forward-roll on the Wimbledon grass, has the opportunity to give himself a more 'complete' career than Federer.

It was after the world No 1 joined the career grand slam club, winning this year's US Open to become the seventh man in history and the youngest of the modern era to win all four majors, that many started to seriously consider whether he, not Federer, was the finest of all time.

Though Federer has done the career slam, and has won season-ending tournaments, his Olympic gold at the Beijing Games was from the doubles competition as Nadal was the singles champion, and he has never come close to lifting the Davis Cup with Switzerland. John McEnroe used to be unequivocal about Federer, yet last week he referred to the Swiss as only "one of the greatest players".

This has been a superb season for the trophy-chewing Nadal, as he munched on three grand slam cups, with victories at Roland Garros, Wimbledon and Flushing Meadows, so if he were to win in south-east London that would have the Roger-or-Rafa swingometer moving his way. "There's an argument that Nadal could eventually be considered the greatest player," said McEnroe.

Would Rafa have more chance of success if they sliced the top off the O2 Arena? Inside, the received wisdom on Nadal is that he struggles with a roof over his head, and there is no getting away from the fact that, of his 43 career singles titles, 42 have come at outdoor tournaments. You have to spool back five years, to the hard-court championships in Madrid in 2005, for the last and only time that Nadal won an indoor tournament.

By way of comparison, Andy Murray has won half of his 16 singles titles inside, which has everything to do with the different climates by the Mediterranean and in Scotland. It sounds as though the court this week is low-bouncing, which is not good news for Nadal, as he can have difficulties when "there is no life in the ball".

For Nadal, winning this tournament could be trickier than winning Wimbledon. Still, many were saying before this year's US Open that his game would adapt poorly to the cement of New York City, and look what happened there.

If Nadal can win on the fast concrete in America, he can win on a medium-paced court in Greenwich, low bounces or not.

"Maybe Rafa hasn't played his best indoors in the past, but he's capable of playing well anywhere," said Murray, who opens the tournament against Sweden's Robin Soderling this afternoon.

What matters most of all is how Nadal is physically. Last season, with his cranky knees, he failed to win a set in all three of his round-robin matches against Soderling, Nikolay Davydenko and Novak Djokovic.

There is a degree of concern this season about what state his game will be in, since he missed the last regular tournament of the calendar, the Paris Masters, after over-training and giving himself tendinitis in his shoulder.

His match against Andy Roddick will be his first for more than a month. Still, it would seem that he only missed the tournament as a precaution, as he reported here that his shoulder was "perfect".

No one is fretting about how Nadal's body will hold up, and on the cover of the December issue of GQ magazine, just above an image of the actor Robert Downey Junior, there is an invitation to turn inside for 'fitness training tips from Nadal'. That is not a feature you would have found yourself reading this time a year ago.

ATP World Tour Finals

The season-ending tournament is restricted to the best eight players in the world. The players are split into two groups with the top two from each group qualifying for the semi-finals on Saturday, with the final next Sunday.

Group A

    * Rafael Nadal
    * Novak Djokovic
    * Tomas Berdych
    * Andy Roddick

Group B

    * Roger Federer
    * Robin Soderling
    * Andy Murray
    * David Ferrer

Sunday: Murray v Soderling; Federer v Ferrer
Monday: Djokovic v Berdych; Nadal v Roddick

http://www.telegraph.co.uk/sport/tennis … ebate.html

Finały ATP World Tour: Powrót po dłuższej przerwie nie jest już dla Nadala tabu

Rafael Nadal nie wszedł dobrze w mecz z Andym Roddickiem w pierwszej kolejce spotkań w grupie A Finałów ATP World Tour w Londynie. W odnalezieniu się na korcie pomogło mu doświadczenie z innych powrotów do dłuższej przerwie.
Przyznał, że nie zmienił nic w swojej grze, gdy po przegranym secie, w drugim stracił podanie: - Miałem trochę szczęścia. Taka prawda - mówił po zwycięstwie 3:6, 7:6, 6:4. - Ale trzeba też powiedzieć, że zacząłem mecz
nieco zdenerwowany. Po pięciu tygodniach bez gry. Walczyć przeciw najlepszym zawodnikom na świecie na najtrudniejszej dla mnie nawierzchni: pierwszy mecz w takiej sytuacji zawsze będzie dla mnie ciężki.

Za niezwykle ważny Nadal uznał pierwszy gem, w którym miał szanse (15-40) przy serwisie Roddicka: - Gdybym uzyskał wtedy przełamanie, byłbym w stanie grać później z większym spokojem, nawet jeżeli nie za dobre były moje gemy serwisowe. Mecz był generalnie wyrównany. Na początku popełniłem zbyt wiele błędów - tłumaczył.

Następny rywal: Novak Đoković w środę. - Gra fantastycznie - powiedział Rafa. - Rozegrał wielki mecz po południu. Muszę się znacznie poprawić, jeśli chcę mieć szansę na zwycięstwo z nim. Pozytyw dla siebie widzę w tym, że zacząłem swoje pierwsze spotkanie źle lub tak sobie, ale zakończyłem grając już o wiele lepiej. To zawsze dobre dla psychiki.

Dla głowy tenisisty startującego w Masters dobre jest także to, że nawet mimo porażki wciąż może pozostać w grze: - To trochę relaksuje - przyznał Nadal, który po raz pierwszy wygrał mecz w Finałach ATP World Tour, po trzech grupowych porażkach w ubiegłym roku. - W ostatniej części sezonu normalnie nigdy nie gram swojego najlepszego tenisa, to cały czas siedzi w głowie. Teraz muszę zagrać z odrobiną więcej energii, z odrobiną więcej pozytywnego nastawienia.

Nadal chce zbagatelizować sprawę kontuzji, która była oficjalnym powodem jego wycofania się z turnieju Masters 1000 w Paryżu-Bercy: - To nie była bardzo poważna kontuzja. Miałem lekkie zapalenie ścięgien w ramieniu. Musiałem zrezygnować z treningów tylko na kilka dni. Była obawa, że uraz się pogorszy gdy wystąpię w Paryżu, więc zadecydowałem, że tam nie zagram. To była ciężka decyzja. Ale jeżeli chciałem być zdrowy i móc zagrać tutaj, musiałem ją podjąć. Doświadczenie z pewnością pomaga, gdy musisz po dłuższej przerwie wrócić do tenisa.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … ie-jest-j/

Rafa honoured by the ATP

"It is a big satisfaction to received the Sportsmanship Award, voted for by my fellow players; it’s very important for me," said Rafa as was presented with the ATP World Tour
No.1 and Stefan Edberg Sportstmanship Awards on Tuesday by the ATP Executive Chairman and President Adam Helfant on Centre Court at the Barclays ATP World Tour finals.

http://www.rafaelnadal.com/content/rafa-honoured-atp

Najgorsza doba w życiu Rafaela Nadala

Nie od dziś wiadomo, że lider światowego rankingu tenisistów jest wielkim fanem Realu Madryt. W poniedziałek musiał przegryźć gorzką pigułkę, a dzień wcześniej przegrał w finale turnieju mistrzów w Londynie z Rogerem Federerem.

Nadal miał bardzo udany sezon. Wygrał, trzy turnieje z cyklu Wielkiego Szlema: Roland Garros, Wimbledon i US Open.

Wydawało się, że w niedzielę w finale turnieju Masters w Londynie upora się z Rogerem Federerem. Dość niespodziewanie przegrał jednak w trzech setach.

Dzień później spotkała go kolejna niemiłą niespodzianka. Jego ukochany Real Madryt przegrał z Barceloną 0:5. To była trzecia taka porażka "Królewskich" na Camp Nou w dziejach.

- Trudno będzie zmazać tę porażkę na wiosnę. Z drugiej jednak strony takie mecze są co roku, więc będzie szansa na rewanż - powiedział lider światowego rankingu.

http://www.eurosport.pl/tenis/najgorsza … tory.shtml

Jak przeczytałem tytuł, to myślałem, że stało się coś złego.

Nadal i jego symboliczny powrót



Miał już nigdy nie wygrać wielkoszlemowego turnieju. Problemy z kolanami miały być początkiem końca króla Rafy. Nic z tego. Wszyscy, którzy zwiastowali, że kariera Nadala zbliża się ku końcowi mocno się pomylili.

Kiedy w zeszłym roku w 1/8 finału Roland Garros doznał szokującej porażki z rąk Robina Söderlinga od razu eksperci i byli tenisiści (m.in. Andre Agassi) zaczęli bić na alarm. Upadek króla w jego królestwie. Kolana wykończą Rafę. Koniec hiszpańskiego mańkuta jest już bliski. Te i wiele innych opinii pojawiało się o Nadalu, a ich przekaz był coraz mocniejszy, gdy tenisista z Majorki opuścił Wimbledon, a do końca roku nie wygrał już żadnego turnieju. Jakby tego było mało fatalnie zaprezentował się w londyńskich Finałach ATP World Tour w trzech grupowych spotkaniach nie wygrywając nawet seta.

Początek sezon 2010 był dodatkową pożywką dla wyznawców teorii, że już za chwilę spadnie z głowy Nadala korona. Ten wydawać by się mogło niezniszczalny tenisista miał okazać się zwyczajnym śmiertelnikiem niezdolnym do wytrzymania narzuconych na siebie obciążeń, który po prostu przecenił swoje możliwości. Może ktoś inny miałby problem z przezwyciężeniem takiego kryzysu, ale nie Rafa. To było dla niego kolejne wyzwanie, które uwielbia. Kolejny bodziec do jeszcze cięższej pracy nad samym sobą. Wyciągnął wnioski z popełnionych błędów, ograniczył liczbę startów i za nim najlepszy sezon w karierze, choć pierwsze miesiące nie zwiastowały niczego dobrego. W Dausze doszedł do finału przegrywając z Nikołajem Dawidienką, ale już w Australian Open musiał poddać ćwierćfinałowy mecz z Andym Murrayem w trakcie III seta. Styczeń, luty i marzec były kolejnymi miesiącami, w których Rafa nie zdobył żadnego tytułu (nie potrafił nic wygrać od maja 2009). Ale król nie dał sobie odebrać berła i korony, od kwietnia zaczął bić rekordy, których nikt długo nie pobije. Wygrał wszystkie trzy turnieje rangi Masters 1000 na kortach ziemnych (Monte Carlo, Rzym, Madryt) oraz Roland Garros. W sumie 22 wygrane spotkania z rzędu i tylko dwa stracone sety - hiszpański matador powrócił w wielkim stylu. Po raz drugi w karierze przez Roland Garros przeszedł bez straty seta (wcześniej w 2008). Pokonując w Paryżu w 1/8 finału Thomaza Bellucciego odniósł 200. zwycięstwo na kortach ziemnych dokonując tego jako najmłodszy tenisista w historii. Jako pierwszy tenisista zdobył w Paryżu pięć tytułów w ciągu sześciu lat. Wygrywając w maju turniej w Madrycie zdobył 18. tytuł w imprezie z cyklu Masters 1000 i stał się samodzielnym rekordzistą (Andre Agassi wywalczył ich 17). Ale to już nie jest jedynie król kortów ziemnych, to już maszynka do wygrywania na wszystkich nawierzchniach.

Wygrał Wimbledon i po raz pierwszy w karierze US Open. Został w ten sposób siódmym w historii tenisistą, który skompletował personalnego wielkiego szlema. Mając 24 lata i trzy miesiąca, rozgrywając 26. wielkoszlemowy turniej w karierze przeszedł do historii jako drugi najmłodszy tenisista mający na swoim koncie dziewięć wielkoszlemowych tytułów (Björn Borg wygrywając Roland Garros 1980 miał 24 lata i dwa miesiące). Jest też pierwszym leworęcznym finalistą US Open od czasu Grega Rusedskiego (1997) oraz pierwszym triumfatorem od czasu Johna McEnroe (1984). Jest trzecim Hiszpanem, który wygrał US Open (Manuel Santana - 1965, Manuel Orantes - 1975). Dołączył też do Andre Agassiego, dotychczas jedynego zdobywcy Złotego Wielkiego Szlema (wszystkie cztery wielkoszlemowe turnieje i złoto olimpijskie). Został drugim tenisistą, który co najmniej dwukrotnie zdobył wielkoszlemowe tytuły na trzech różnych nawierzchniach (Mats Wilander). Przed nim trzy wielkoszlemowe turnieje z rzędu w jednym sezonie w erze otwartej wygrał jedynie Rod Laver, który zdobył klasycznego Wielkiego Szlema w 1969 roku.

Na zakończenie sezonu gigant z Majorki, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych przełamał jeszcze jedną barierę. Po raz pierwszy zagrał w finale kończących sezon Finałów ATP World Tour (przegrał z Rogerem Federerem). Gra w hali ciągle pozostaje jego piętą achillesową, ale przy jego perfekcjonizmie i mierzeniu się z kolejnymi wyzwaniami można być pewnym, że i kończąca sezon impreza kiedyś padnie jego łupem.

- Najważniejsze to dalej serwować tak, jak w tym turnieju. To istotna zmiana dla mojej kariery, bo serwis przynosi wiele wolnych punktów. Mogę też grać agresywniej. Z większym spokojem przy odbiorze. Mogę poprawić wszystko: wolej, pozycję na korcie. Pod tym ostatnim względem zrobiłem postępy w porównaniu z poprzednim rokiem, ale nigdy za wiele: mogę wchodzić głębiej w kort - mówił po wygraniu US Open. On nie uważa siebie za tenisistę idealnego. Twierdzi, że ciągle tkwią w nich duże rezerwy, które pragnie z siebie wydobyć. Wielu może się to wydawać wręcz nienormalne, czego on może się jeszcze nauczyć, przecież jest chodzącym tenisowym ideałem! A jednak on siebie za takiego nie uważa. Rafa przez takie podejście chce swoim kibicom, ale także tym, którzy go nie ubóstwiają coś przekazać. Tenis jest jak życie, ciągle musimy dodawać coś nowego, ciągle musimy się czegoś uczyć i wyciągać wnioski z popełnianych błędów. Ciągle musimy się poprawiać i walczyć z przeciwnościami losu, bo przecież chcemy zmierzać w możliwie najlepszym kierunku. Tak właśnie powinno być, jeżeli chcemy pokonywać granice wydające się nie do pokonania, jeżeli nie chcemy się zatrzymać w rozwoju. Rafa na każdym kroku udowadnia nam, że nie ma rzeczy niemożliwych.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … ny-powrot/

Nadal będzie reklamował bieliznę Armaniego

David Beckham, Kaká, ostatnio Cristiano Ronaldo. Do kolegów-piłkarzy będących twarzami (i nie tylko) kampanii reklamowych Armaniego dołącza Rafael Nadal, numer jeden światowego tenisa.

24-letni Nadal, mistrz trzech tegorocznych turniejów wielkoszlemowych, pojawi się od lutego na billboardach kolekcji wiosna-lato 2011, w liniach Emporio Armani Underwear (czyli bielizny, którą reklamowali poprzednio Beckhamowie i Ronaldo) oraz Armani Jeans.

Giorgio Armani, jeden z najsłynniejszych stylistów naszych czasów, pracuje regularnie ze sportowcami od 1996 roku, kiedy jego jeansy reklamował David James. Potem był cały szereg piłkarzy: Andrij Szewczenko, Luis Figo, Christian Vieri, Fabio Cannavaro, Thierry Henry, także pływak Filippo Magnini.

Informujący w piątek o porozumieniu Armani - Nadal dziennik "La Gazzetta dello Sport" cytuje słowa tenisisty, które wypowiedział w wieku 17 lat: - Jestem żałosny robiąc zakupy. Na szczęście trochę lepiej idzie mi na korcie.

Nadal będzie promował ubrania, ale praktycznie robi to już od dawna na korcie. Jest twarzą Nike, a jego bezramienniki i spodnie zakrywające kolana wyznaczyły trend w modzie tenisowej.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … armaniego/

WILL RAFA WIN HIS FOURTH STRAIGHT MAJOR?


Rafael Nadal will be looking to capture his
fourth straight Grand Slam title in January.

ATPWorldTour.com previews five storylines to watch during the 2011 season. In the fourth installment, we look at Rafael Nadal's quest to win a fourth straight Grand Slam title.

It hasn’t been done in 41 years, but Rafael Nadal has a chance to match Rod Laver’s feat of holding all four Grand Slam titles at one time when he goes for the Australian Open crown in January.

The Spaniard set the stage for the historic accomplishment with a showcase of dominance at the final three majors this season. He rolled to his fifth Roland Garros title without the loss of a set, won Wimbledon for a second time, and completed his Grand Slam set at the US Open - making him the first to win those three majors back-to-back since Laver completed his calendar year Grand Slam in 1969.

The 24-year-old Nadal said afterward: “For me, it's a dream to have the career Grand Slam, but this is more a dream to have the US Open. [It’s an] unbelievable feeling because I worked a lot all my life, in all difficult moments to be here, but I never imagined to have the four Grand Slams.”

Now Nadal has a realistic chance to hold all four titles at the same time when he enters Melbourne as the World No. 1. The only other time the Mallorcan topped the Australian Open draw, two years ago, he finished the fortnight as champion; he prevailed in a five-hour, 14-minute battle against fellow Spaniard Fernando Verdasco in the semi-finals before defeating Roger Federer in a five-set final.

Though he failed to defend his title this year when he retired in his quarter-final match against Andy Murray with a knee injury, part of a challenging 11-month stretch ahead of his turnaround in April, Nadal will return to the Australian Open with a much different mindset this time around.

“I’m gonna try to repeat the same like last year, that I practised all well in December and I arrived to the beginning of the season with very high level, but without calm [since I didn’t] win in a long time,” said Nadal. “My opinion now, if I arrive with the same level like last year in the beginning of the season, the situation can change, because the calm [is] going to be there after this probably more emotional and good season of my career.”

Federer had two opportunities to win a fourth consecutive major, clinching Wimbledon, the US Open and Australian Open back-to-back only to be denied by Nadal in the 2006 and ‘07 Roland Garros finals. Will he turn the tables and end his rival’s quest for history in the Australian Open final?

Nadal was the undisputed World No. 1 in 2010, but Federer proved to be the tour’s best player following the US Open, capping his season with victory over the Spaniard at the Barclays ATP World Tour Finals, and will head to Oz prepared to defend his title.

But should Nadal come away from Melbourne with his 10th major title, there’s no doubt that the next question will be whether he can complete a calendar year Grand Slam.

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis … Nadal.aspx